Als Joeri alleen nog maar gedragen wil worden, weten zijn ouders dat het foute boel is
Regelmatig hangt hij in de hoogste boom en klimt over de grootste obstakels, de blauwe plekken en schaafplekken zijn soms bijna niet te tellen. Oersterk, grappig en volop de wereld aan het ontdekken. Dit is Joeri ten voeten uit. Zijn glimlach straalt je tegemoet, zijn blonde haren staan eigenwijs overeind en stilzitten is niet aan hem besteed.
Al enige tijd loopt Joeri wat mank en als zijn ouders merken dat hij het liefst alleen maar gedragen wil worden omdat het pijn doet, gaan ze direct naar de huisarts. Hun gevoel zegt dat het niet goed zit en ze worden doorverwezen naar het ziekenhuis. Na een echo en scan gaan de alarmbellen pas echt af. De wereld staat stil als ze te horen krijgen dat de diagnose Neuroblastoomkanker is.
Snel handelen is noodzakelijk
Gezien de ernst van de diagnose worden de behandelingen de volgende dag direct gestart. Joeri doorloopt de chemo dapper maar na 6 heftige kuren blijkt dat het helaas niet voldoende aanslaat en de artsen besluiten om MIBG- Therapie in te zetten. Deze therapie zorgt ervoor dat radioactief Jodium door het bloed van het stoere mannetje wordt vervoerd en in de neuroblastoomcellen wordt gebracht, die daardoor hopelijk kapot gaan. In de weken die volgen gaat het steeds slechter met Joeri. In eerste instantie denkt men aan een longontsteking. Maar op een CT scan blijkt dat de neuroblastoomcellen zich erg snel vermenigvuldigen en niet meer te stoppen zijn. Joeri is uitbehandeld.
In de afgelopen maanden zijn de ouders van Joeri zo open en eerlijk mogelijk geweest tegen zowel hem als zijn 3 jaar oudere zus. Maar hoe vertel je je kind dat hij niet meer beter wordt? En hoe bereid je je dochter voor dat haar kleine broertje komt te overlijden? Veel tijd hebben ze niet om over deze verschrikkelijk vragen na te denken. Een week later overlijdt Joeri in het bijzijn van zijn ouders en zus.
Zo klein als hij nog maar was, zo groot blijft het gemis
Geen schaterlach meer uit de slaapkamer van Joeri, zijn bedje blijft leeg en bij het ontbijt wordt nog regelmatig een bord te veel weggezet. Zijn schoentjes staan nog onder de trap en zo zijn er nog honderden voorbeelden. In de periode die volgt pakt het gezin langzaam het leven weer op, eerst van uit “het moeten” maar langzaam ook vanuit “het willen”. Werk, sporten en gezinsactiviteiten zoals uitstapjes en vakantie worden weer onderdeel van het gezin. Er ontstaat weer ruimte om te lachen en “ ineens” is de dag voorbij zonder dat Joeri elke minuut in gedachten is. Ze durven zelfs weer voorzichtig te gaan denken aan gezinsuitbreiding en zijn dan ook blij en trots als hun derde kindje na 2 jaar geboren wordt.
Feestdagen
Inmiddels is het 7 jaar geleden dat Joeri is overleden en juist in deze maand wordt zijn glimlach extra gemist. In het bijzijn van familie en goede vrienden worden er mooie, grappige en verdrietige herinneringen opgehaald. Ze bekijken foto’s en films van Joeri en wordt er gelachen en gehuild. Ieder jaar met oud en nieuw laat het gezin een wensballon op ter nagedachtenis aan Joeri.
Kerst zonder Joeri zal nooit wennen als het gaat om het samenzijn met familie. Maar met Joeri in gedachten en het feit dat hij in zijn korte leventje zo kon genieten, viert het gezin graag “ het leven”, omdat zij als geen ander weten dat het zo over kan zijn.
