Al maanden is ze bezig met de kerst, nou eigenlijk meer met de vraag “Zal ik de kerst nog wel halen?”
Carin leeft al 8 jaar met kanker en ze heeft al vele behandelingen ondergaan. Sinds de zomer gaat het niet goed, de levensverlengende chemo’s hebben hun weerslag op haar lijf. De pijn en de vermoeidheid nemen steeds meer toe. Eerder dit jaar heeft ze al kritiek gelegen en vroegen haar naasten zich af of ze het wel zou halen. Toch krabbelde Carin weer op. Carin is een super sterke en positief ingestelde vrouw en realiseert zich goed dat ze al lange tijd ziek is.
Ze heeft nooit geloofd dat ze dood zou gaan. Tot nu…..
Het zijn de donkere dagen voor kerst waar Carin zo van houdt, kaarsjes aan, gezelligheid in huis en vooral de feestdagen spelen altijd al een grote rol haar leven. Van kinds af aan is ze dol op deze tradities en eigenlijk is niets te gek. Het huis wordt elk jaar nog mooier aangekleed en er is altijd plaats voor iedereen. De cadeaus passen nog maar net onder de boom en haar mooiste servies wordt volledig uitgestald. Iedereen van het gezin begint al maanden vooraf met het kopen van de cadeaus en natuurlijk met ‘het’ gedicht. Het gedicht is misschien wel het leukste van de hele avond, want het is ‘de’ kans om iemand een hak te zetten.
Dit jaar is het anders
De angst, die Carin voelt, legt voor het eerst een sluier over deze feestmaand. Ze maakt zich veel zorgen om haar geliefde man en hun twee geweldige meiden achter te moeten laten. Maar ook om haar trouwe maatje Jansen, die altijd zo goed aanvoelt als ze verdrietig is. De angst om dood te gaan en daardoor de controle van het (ont)zorgen voor haar man en kinderen niet meer te hebben, is soms zo groot dat ze daardoor niet kan of durft te genieten van de aankomende tijd.
Ergens voelt het als “moeten genieten”, want Carin realiseert zich steeds meer dat het zo maar eens de laatste kerst zou kunnen zijn. Met regelmaat grijpt de angst haar naar de keel, ze wil dan schreeuwen, iets kapot maken en soms ook vluchten, wegkruipen in bed of er even niet zijn. Ze weet intussen dat het ook helpt om te schreeuwen, alleen erop uit te gaan zonder telefoon, om films te kijken in bed of op de bank, maar bovenal helpt het delen van haar gevoelens met haar gezin.
Loslaten
Carin staat bekend als een zorgzame, warme vrouw en een echte regelneef. Ze staat altijd voor iedereen klaar en niets was ooit teveel voor haar. Het besef dat sommige dingen echt niet meer gaan, maakt haar verdrietig en boos tegelijk. Verdrietig omdat ze niet meer kan zorgen en boos omdat ze het ook echt niet altijd meer wilt, het zorgen voor anderen. Eigenlijk is ze boos op zichzelf, want ondanks haar eigen vermoeidheid en de pijn van haar lijf, is ze nog steeds met anderen bezig en kost dat haar zelf teveel.
Loslaten is ontzettend moeilijk voor haar en ze heeft haar gezin gevraagd haar hier bij te helpen. Nu de taken onderling verdeeld zijn en zij ziet dat het goed gaat, ontstaat er meer ruimte voor genieten. En dat is wat ze zo graag wil, genieten van en met elkaar. Samen zijn met haar mooie en liefdevolle gezin, “gewoon” samen van de liefde genieten en mooie herinneringen maken. De kans is groot, dat dit haar laatste feestdagen zijn. Ze wil dat haar gezin deze herinnert als warme, liefdevolle en vrolijke dagen, net zoals alle voorgaande jaren.
Verbinden, daar gaat het om
Familie en vriendschap, dat is waar het voor Carin in het leven om gaat. Verbonden zijn, lachen, plezier, samen huilen en weer doorgaan. De kanker laat haar realiseren dat deze waardes nu nog belangrijker zijn voor haar in deze periode.Ook heeft de ziekte haar geleerd om te vertellen wat je denkt, wat je voelt en het uitspreken van woorden en gedachten in welke vorm dan ook.
Communicatie is nog nooit zo belangrijk geweest als in deze fase van de ziekte. Ze is dankbaar voor een gesprek met een vriendin, voor de kaart en/of brief die ze in de brievenbus krijgt, voor de knuffel, voor de gesprekken en het plezier rond de keukentafel met haar gezin. Dankbaar voor de warmte en de liefde die ze altijd heeft kunnen geven en nu in overdaad terug krijgt.
Dus waarom wachten
De kerstboom is dit jaar gewoon eerder opgetuigd, de cadeaus liggen mooi ingepakt onder de boom en de gedichten zijn geschreven. Carin heeft in de afgelopen tijd veel gehuild, gevloekt en gedeeld met haar gezin. Het gaf ruimte voor haar gedachten, zorgen en angsten. Hierdoor blijft ze beter in het nu leven en maakt ze zich minder zorgen over wanneer haar toekomst stopt.
De kring van mensen om haar heen wordt kleiner, doordat ze meer aan zichzelf denkt. De energie die ze heeft, wilt ze alleen delen met de voor haar zo belangrijke personen. Het geluk dat ze ervaart als de smaak van het eten weer terugkomt, een film kijken met haar dochters, het schaterlachen om een grap. Carin beseft dat kiezen voor haarzelf ook betekent dat ze kiest voor het leven in het nu, samen met haar man en twee dochters. Want kwaliteit en intensiteit is waar Carin nu voor gaat.
