Mayke is een vrolijke, lachende, blonde 23 jarige jongedame die haar werk in de plaatselijke supermarkt heel serieus neemt. Het liefste helpt ze iedereen en ze lacht de hele dag, waardoor iedereen uit het dorp haar kent. Bewoners van het dorp zijn dan ook geschokt als ze horen dat ze borstkanker heeft.

Mayke is verstandelijk beperkt en woont zelfstandig in haar appartement boven de supermarkt. Haar familie is nauw betrokken bij haar leven, het is een hecht gezin. Ook krijgt Mayke ondersteuning in haar dagelijks leven vanuit haar zorgorganisatie, zij helpen haar met het plannen van haar agenda, het onderhouden van haar sociaal leven en het doen van haar huishouden. Dit is namelijk erg belangrijk voor Mayke.

Het leven van Mayke en dat van haar familie staat, na de diagnose, op zijn kop en het vraagt ook veel van haar persoonlijke begeleiders. Mayke heeft nu immers meer aandacht nodig; communicatie en uitleg van wat er gaat gebeuren bij de behandelingen, zoals chemo’s en bestraling.

Laten we het maar “een knobbeltje in haar borst” noemen, zegt haar moeder.

Haar ouders willen niet dat het woord kanker wordt benoemd door haar begeleiders, want dit zal teveel angst en stress kunnen veroorzaken bij Mayke. Tijdens de behandelingen worden er manieren bedacht om de communicatie met Mayke zo overzichtelijk te houden. Zo wordt er ook met foto’s gewerkt voor de chemo en bestraling. Deze worden op de weekplanner van Mayke geplaatst.

Na een jaar van behandelingen wordt helaas duidelijk dat Mayke niet meer beter gaat worden, waardoor er wordt gekozen om de behandelingen te stoppen. Tegen Mayke wordt wel gezegd dat ze niet meer beter wordt, maar haar ouders willen niet dat nu het woord doodgaan benoemt wordt door de begeleiders.

Wanneer Mayke aan haar begeleider vraagt of ze dood gaat, loopt deze tegen haar eigen morele grens aan.

Als mens vindt zij namelijk dat Mayke recht heeft op de waarheid. Echter heeft ze iets anders afgesproken met haar ouders.

Tijdens gesprekken tussen ouders en begeleiders wordt het duidelijk dat men niet op 1 lijn zit als het gaat over “Wat er verteld wordt tegen Mayke over het feit dat ze doodgaat en op welke manier”. Op dat moment wordt er besloten om een coach rondom kanker in te zetten.

In gesprekken die de coach voert met Mayke, de begeleiders en met de ouders worden de normen en waarden van een ieder besproken en worden er afspraken gemaakt. Dit heeft ervoor gezorgd dat iedere betrokkene bij dit proces gehoord en gezien werd. Uiteindelijk was het de angst van de ouders die de overhand nam in dit proces. Zij waren bedolven door verdriet en onmacht en daardoor durfde ze de waarheid nog niet onder ogen te zien.

Uiteindelijk is er besloten om het Mayke wel te vertellen. De coach heeft samen met het gezin en de vaste begeleider een veilige setting gecreëerd. Vervolgens heeft de moeder van Mayke het moeilijke bericht aan haar dochter verteld op een open en overzichtelijke manier.